Η κατοικίδια ή οικόσιτη αίγα (Capra aegagrus hircus) είναι από τα πιο σημαντικά παραγωγικά ζώα για τον άνθρωπο, αφού δίνει πολύτιμα προϊόντα, όπως το κρέας, το γάλα, το τρίχωμα, το δέρμα και την κοπριά. Κατάγεται από άγρια είδη ή υποείδη αιγών, όπως το Capra aegagrus, το Capra ibex και πιθανόν το Capra falkoneri.
Όπως έχει τεκμηριωθεί, η κατοικιδιοποίηση της πραγματοποιήθηκε στα όρη του Ζάγρου, στα υψίπεδα του δυτικού Ιράν, πριν από 10.000 χρόνια, σηματοδοτώντας την μετάβαση των ανθρώπων από το κυνήγι και τη συλλογή καρπών στην κτηνοτροφία και τη γεωργία. Σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, η μετανάστευση των νεολιθικών αγροκτηνοτρόφων προς τα Δυτικά έφερε και την οικόσιτη αίγα στον Ελλαδικό χώρο, όπου τα πρώτα οστά από οικόσιτα ζώα χρονολογούνται από την αρχαιότερη νεολιθική περίοδο. Η αίγα διαδόθηκε από τα νησιά της Μεσογείου κατά την αρχαία εποχή από διαφόρους λαούς, μεταξύ αυτών οι Φοίνικες, Έλληνες και Ρωμαίοι καθώς και οι Βέρβεροι. Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, ο Δίας μεγάλωσε στο Ιδαίον Άντρο με το γάλα της αίγας Αμάλθειας, που του έδιναν οι Νύμφες μέσα από το κέρατο της, το περίφημο «Κέρας της Αμάλθειας», που αποτελεί σύμβολο της αφθονίας.
Στην Ελλάδα, η εκτροφή αιγών σε αμιγή ή σε μικτά με πρόβατα ποίμνια ήταν πάντοτε διαδεδομένη, τόσο στη ηπειρωτική χώρα όσο και στα νησιά, λόγω των κατάλληλων γεωμορφολογικών και κλιματικών συνθηκών. Στη διάρκεια του 20ου αιώνα η χώρα μας είχε τη μεγαλύτερη πυκνότητα αιγών ανά έκταση ή ανά κάτοικο, αλλά και συνολικό πληθυσμό αιγών, στην Ευρώπη. Το μεγαλύτερο μέρος των ζώων ανήκαν στη ελληνική αυτόχθονη αίγα, που ήταν απόλυτα προσαρμοσμένη στις δύσκολες και αντίξοες συνθήκες εκτροφής.
Σήμερα, με την ραγδαία μείωση του πληθυσμού των αυτόχθονων αιγών σε όλη τη χώρα και τη συνεχώς αυξανόμενη εισαγωγή ξένου γενετικού υλικού, επείγει η μελέτη και η διαφύλαξη του αυτόχθονου γενετικού υλικού της χώρας μας! Μέχρι σήμερα, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, δεν έχει μελετηθεί συστηματικά και εκτεταμένα η πολύ μεγάλη φαινοτυπική και γενετική παραλλακτικότητα που υπάρχει στις ελληνικές αίγες. Μέχρι πρότινος η επιστημονική βιβλιογραφία ήταν πτωχή γιατί στηριζόταν μόνο στα εξωτερικά μορφολογικά και παραγωγικά χαρακτηριστικά. Όμως, σήμερα υπάρχουν νέες σύγχρονες μέθοδοι όπως τεχνικές ανάλυσης DNA, που μπορούν να βοηθήσουν στον χαρακτηρισμό συγκεκριμένων τοπικών πληθυσμών ως φυλών.
Σκοπός μας είναι η διατήρηση και διαφύλαξη της ελληνικής γενετικής μας κληρονομίας.