Ιστορικά Στοιχεία
Ο μικρόσωμος ίππος της Σκύρου ή «αλογάκι της Σκύρου» εκτρέφεται στο ομώνυμο νησί. Το Σκυριανό αλογάκι είναι ίσως το μικρότερο άλογο του κόσμου. Συγκεκριμένα, το αλογάκι είναι αποτέλεσμα απομόνωσης και προσαρμογής χιλιάδων ετών σε νησιωτικό περιβάλλον με φτωχή βλάστηση και αντίξοες κλιματικές συνθήκες· όλες οι άλλες γνωστές μικρόσωμες φυλές ίππων που υπάρχουν στην υφήλιο είναι αποτέλεσμα ανθρώπινου σχεδιασμού. Αντίθετα, στα Σκυριανά αλογάκια επέδρασε μόνο η φυσική επιλογή, δεδομένου ότι μεγαλόσωμα άλογα που εισάγονταν από την ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και οι απόγονοί τους απεβίωναν, μην μπορώντας να προσαρμοστούν στις αντίξοες γεωκλιματικές συνθήκες του νησιού. Το αλογάκι αυτό είναι μέλος της Αιγαιοπελαγίτικης φυλής, μιας μεγάλης οικογένειας αλόγων που ζούσε στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, για περισσότερο από 2500 χρόνια. Στην αρχαιότητα ζούσε σε όλο τον Ελλαδικό χώρο, τα παράλια της Μικράς Ασίας και τις βόρειες ακτές της Αφρικής. Στις περιοχές αυτές έχουν βρεθεί λείψανα αλόγων με παρόμοιο μέγεθος και σωματότυπο. Ο πληθυσμός της Αιγαιοπελαγίτικης φυλής άρχισε να μειώνεται σταδιακά με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Αρχικά εξαφανίστηκε από τις ηπειρωτικές περιοχές, όπου υπήρχε η δυνατότητα συντήρησης μεγαλόσωμων αλόγων. Συνέχισε όμως να ευημερεί στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου, μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Σήμερα εκπρόσωποι της οικογένειας είναι το Σκυριανό αλογάκι, το Ροδίτικο αλογάκι και υπάρχουν ενδείξεις ότι επιβιώνει σε ελεύθερη κατάσταση ο Μυντιλής της Λέσβου. Τον 20ο αιώνα, ο πληθυσμός του Σκυριανού αλόγου μειώθηκε επικίνδυνα, ενώ διάφορες προσπάθειες αύξησης του πληθυσμού απέτυχαν. Το 2006 δημιουργήθηκε σωματείο με την επωνυμία «Ένωση Mικρόσωμης Φυλής Aλόγων Σκύρου» με σκοπό τη διατήρηση, την προστασία και την ευζωία των σκυριανών αλόγων. Χάρη στην Ένωση ο πληθυσμός της φυλής έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια.
Μορφολογικά Χαρακτηριστικά
Το αλογάκι σήμερα έχει ύψος από 102cm έως 115cm. Χαρακτηρίζεται από μικρό κεφάλι και μικρά αυτιά. Το σώμα είναι σχετικά στενό, το στήθος επίπεδο, η χαίτη και η ουρά είναι πλούσιες. Οι οπλές είναι σκούρες και σκληρές. Οι κυριότεροι χρωματισμοί είναι ο ορφνός, ο καστανός και σπανιότερα ο φαιός. Συνήθως δεν υπάρχουν ιδιαίτερα σημάδια.
Χρήση
Παλαιότερα οι κάτοικοι τα χρησιμοποιούσαν για τις μετακινήσεις τους από το χωριό στο χωράφι ή για διάφορες αγροτικές εργασίες. Σήμερα εκτρέφεται με σκοπό την αναψυχή, τον αγροτουρισμό, την θεραπευτική ιππασία και τον αθλητισμό όπως τα παιχνίδια gymkhana για παιδιά.
Πληθυσμός
Η άλλοτε πολυπληθής φυλή σήμερα επιβιώνει κυρίως στη Σκύρο, ενώ υπάρχουν λίγα αλογάκια στην Κέρκυρα και διάσπαρτα σε άλλα μέρη της Ελλάδας· λίγα Σκυριανά αλογάκια υπάρχουν ακόμα στην Σκωτία και τη Γαλλία. Σύμφωνα με στοιχεία των Κέντρων Ζωικών Γενετικών Πόρων (2019), σήμερα είναι εγγεγραμμένα στο γενεαλογικό βιβλίο της φυλής 346 άτομα. Η φυλή θεωρείται σε «Κρίσιμη» κατάσταση αφού τα καθαρόαιμα αλογάκια υπολογίζονται περίπου σε 160.


Περισσότερες πληροφορίες για τις αυτόχθονες ελληνικές φυλές μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο της Αμάλθειας «Ελληνικές Φυλές Ζώων-Ένας κρυμμένος θησαυρός»